Już po Świętach. W tym roku minęły wyjątkowo szybko. Adaś przeszedł przez nie prawie bezboleśnie. Byliśmy mocno w rozjazdach - śniadanie tu, obiad tam, ciastko jeszcze gdzie indziej...
Dostaliśmy też paczkę z mamowo-blogowej wymianki zającowej, zdjęcia poniżej.
Smoczek poszedł w zapomnienie. W ramach coś-za-coś codziennie muszę go usypiać i śpiewać kołysanki. Nie szkodzi, jest ostatnio taki kochany, że mogłabym tak całą noc.
Wzięliśmy się też za pieluchy i mamy połowiczny sukces - większe sprawy Adaś załatwia już tylko i wyłącznie do toalety! :-) Woła, leci, ściąga spodenki... Jestem z niego bardzo dumna. Taki stan rzeczy utrzymuje się już prawie dwa tygodnie.
Dziś byliśmy na Rękawce z Adasiem - wojowie bardzo mu się podobali, nawet próbował tak śpiewać jak oni. Był z nami też mały Mikołaj z Rodzicami, którzy ze względu na swoje jeszcze małe doświadczenie wzięli na spacer tylko jedną pieluchę na zmianę ;) więc musieli się dość szybko zwijać do domu, bo wiadomo co się musiało stać...
Koniec pisania, fototime!
Pierwsza wersja naszych Wielkanocnych kartek. Druga wersja była waciana i taka poszła w świat.
Nasze pisanki robione z pomocą naklejek ze sklepu z owadem - wyszły piękne!
Koszyczek Adasia. Czekoladowy baranek został zjedzony w dwie sekundy po świeceniu ;)
Prezenty z wymianki odebraliśmy podczas rowerospaceru - od razu się przydały w czasie przerwy :-) Na zdjęciu słabo widoczna jest cudowna chusteczka na szyję w tatki i latarnie.
A tu mamowa część prezentów - za wszystko serdecznie dziękuję Ambiwalencji
Podobno każdy ma swój czas, podobno każdy ma swój sposób. My wzięliśmy się teraz, bo zdarzyła się okazja. Odsmoczkowanie.
Zacznę od tego, że zostaliśmy wujostwem. Nie wprost - przez znajomych. Mały Miki ma 12 dni. Przygotowywaliśmy Adasia do spotkania już od dłuższego czasu - że Miki jest malutki, że nie wolno go przytulać, że nie wolno go za bardzo dotykać... i że może potrzebować smoczka. Adaś chwilę się wahał, ale w końcu się zgodził i wyszykował swój! Idąc na tej fali przekazaliśmy smoka Mikiemu, a Adaś wieczorem po dwóch pytaniach o to, gdzie jest smoczek (u Mikołaja, kochanie), po 40 minutach "Maamo! Adaś nie śpi!" i po czterech obrotach "Pieski małe dwa" w moi wykonaniu, zasnął bez smoczka.
Bałam się co będzie dziś w południe. Zabrałam go na spacer na plac zabaw, żeby się wyszalał. Słonko przygrzało, drugie śniadanie zagrzało brzuszek i Adaś po dwóch pytaniach o to, gdzie jest smoczek, po 40 minutach "Maamo! Adaś nie śpi!" i po czterech obrotach "Pieski małe dwa" w moim wykonaniu, zasnął bez smoczka.
Bałam się, jak będzie wieczorem. Byliśmy na spacerze na pierwszych lodach w tym sezonie, na zakupach, a potem przegonił nas deszcz. Ostatecznie Adaś po dwóch pytaniach, 40 minutach i czterech obrotach zasnął. Bez smoczka!
Czy sukces? Mam nadzieję.
Próbujemy także się odpieluchować, ale idzie nam powoli. Z drugiej strony to nie bardzo nam się spieszy, więc może to dlatego.
